Wiadomo, fajne uczucie, a do tego ten miły język dla polskiego oka i ucha brzmi to bardzo fajnie.

Pokazałam go na wystawie w Jakarcie, a dziennikarka Indonezyjskiej telewizji spytała czemu tu jest śnieg.

Porty mają w sobie duży potencjał tajemnicy, nieznanego, ekscytacji, marzenia, tęsknoty.

Ten obraz ma w sobie coś z plakatu.

Obecnie różowy kolor jest trochę passe, lub też świadomie wykorzystywany w grze z kiczem, a dla mnie to dobry i mocny kolor.

Ale najlepiej zobaczyć go na żywo.

Chyba najbardziej lubię w nim niebo, które w każdej chwili może pęknąć na ostrym szpicu kopuły.

(...)moje spostrzeżenie kilka lat po tym jak powstały, przedtem tego nie zauważałam.

To duży i śmiały obraz, który był dla mnie w jakiś sposób przełomowy.

Ogrody, ciepłe wieczory, tajemnice skrywane w mroku - te tamaty mają dla mnie drugie dno.

Is someone watching us? Czy ktoś nas obserwuje?